Titel: Concreto en Juego
Auteurs:
Milo Miranda
,
Saskia Benitez,
Ida Osten,
Luis Esteban Rodriguez
Jaar: 2025
Locatie: Amsterdam
Techniek: Digitale videokunst met interventie van code en computervisie
Het kunstwerk ontstaat als een speelse vorm van weerstand tegen opgelegde perfectie, een ruimte waar het lichaam, materie en code vrijelijk met elkaar verweven zijn. Geïnspireerd door de hartslag van de stad en de zoektocht naar toevlucht in het onverwachte, vindt het project zijn essentie in verbinding: de kameraadschap die voortkomt uit kunst en de compliciteit van degenen die samen creëren. Het begon allemaal met een simpel maar krachtig gebaar: het breken van bakstenen. Het droge geluid van klei die verbrijzelt onder de handen van Saskia Benitez en de kunstenaar was geen daad van vernietiging, maar eerder het begin van een transformatie. Fragmenten die eerder als barrières fungeerden, werden symbolen van een gedeeld ritueel, een metafoor voor de voortdurende dialoog tussen het fysieke en het ongrijpbare.
Saskia Benitez introduceert spel als een essentiële creatieve tool, waarbij ze de materialiteit van de ruimte gebruikt om relaties tussen mensen en hun omgeving te creëren. Haar nomadische benadering leidt haar ertoe materialen en ervaringen te verzamelen die de ruimte transformeren in een veld van mogelijkheden. Vanuit dit perspectief wordt het lichaam een agent van verkenning en verandering. Dit resoneert met Ida Osten's voorstel, die dans gebruikt als middel om stedelijke architectuur te herinterpreteren. Haar bewegingen dagen niet alleen de starheid van de ruimte uit, maar creëren ook een verbinding met een digitale aanwezigheid die, hoewel onzichtbaar op het moment van de opname, later geïntegreerd zal worden als een echo van haar eigen lichaam in de scène.
Luis Esteban voegt een digitale laag toe aan deze interdisciplinair symfonie. Zijn werk met computer vision herschept de relatie tussen het tastbare en het virtuele, waarbij hij een choreografie van code maakt waarin kleuren en contouren dienen als ankers voor het genereren van nieuwe beelden. Door een algoritmische structuur bestaande uit lagen, een basiskleurvideo, kleurmaskers en overlays, versterkt zijn interventie de perceptie van de omgeving en transformeert deze in een ruimte die voortdurend in beweging is.
Het werk is een getuigenis van identiteit als flux, waarbij het digitale beeld dient als een uitbreiding van de sensorische ervaring. Elk frame werd zorgvuldig bewerkt om een dialoog te genereren tussen het gewone en het onverwachte, waarbij de experimentatie met code niet slechts techniek is, maar ook een visueel compositiemiddel. Gedurende dit proces worden de regels gebogen, herschreven en ondermijnd, waardoor kunst verandert in een eindeloos spel tussen het tastbare en het onzichtbare. Dit project weerspiegelt Mexicaanse creativiteit binnen de hedendaagse digitale kunst, een manifestatie van kameraadschap die de opgelegde perfectie uitdaagt met de vrijheid van spel en experimentatie.
Het delen van dit werk gaat verder dan het visuele. Door Lidia Vilchis uit te nodigen om de taal ervan om te zetten in woorden, breidt het werk zich uit, waardoor kijkers niet alleen visueel maar ook interpretatief de drempels kunnen overschrijden. Zo stopt kunst niet bij het beeld, maar blijft het zich transformeren door degenen die het ervaren.
De productie werd geleid door Milo Miranda, wiens visie en richting de perfecte integratie van alle elementen in een samenhangende collectieve ervaring mogelijk maakten. Van de conceptualisatie tot de coördinatie van talenten en middelen, zijn rol was om een samenwerkingsproces te orkestreren met precisie en gevoeligheid. Zijn inspiratie komt voort uit de daad van het creëren zelf, gezien als een vitale en transformerende kracht. Voor hem geldt: “veel mensen denken, maar niet iedereen doet”, en juist die behoefte om te handelen definieert zijn artistieke praktijk. Door zijn leiderschap kwam het project niet alleen tot stand, maar breidde het zich uit voorbij de oorspronkelijke grenzen, wat resulteerde in een werk dat weerklinkt met meerdere stemmen op dezelfde frequentie.